Τέτοιος βρομόκαιρος ήτανε εκείνη τη νύχτα που σηκώθηκε από τον ύπνο αξημέρωτα, τυλιγμένος μέσα σην κάπα του ο τσοπάνης, πήγε στο παραθύρι να θωρήσει αν χιόνισε για να δει τι θα κάμει με τα ζωντανά του τα νεογέννητα.
Μα αντί ν' ανοίξει το παράθυρο, μες στην τύφλα του ύπνου άνοιξε το φανάρι που βάζαν τα τυριά, κι αφού αφουγκράστηκε τη νύχτα αποφάνθηκε προς την τσοπάνισα που τον αρώτησε με αγωνία ποια είναι του καριού τα μούτρα:
Ο καιρός βρωμεί τυριές!
Έτσι είπε και κούνησε την κεφαλή του προβληματισμένος.
Από τότε μάς έμεινε κι εμάς και το λέμε κάθε που πέφτει χιόνι στη γειτονιά μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου