Το χιόνι του γείτονα

Σήμερα μπήκε στο πλάνο της ζωής μας το πρώτο χιόνι για φέτος. Το είδα πρωί πρωί μόλις άνοιξα τα μάτια μου ν' ασπρίζει απέναντι την κορφή του Καράμπουρνου και συνειδητοποίησα πως κάθε πρωί άθελά μου ακολουθώ την τουρκική παροιμία που λέει πως πρώτα βλέπεις το γείτονα και μετά τον ήλιο. Καμιά φορά δε βλέπεις καθόλου τον ήλιο βέβαια, όπως σήμερα που είναι χωμένος βαθιά πίσω από τα γκριζόλευκα σύννεφα.
Κατόπιν βγήκα στη σαββατιάτικη αγορά κι άκουγα από γύρω γύρω να έρχεται στ' αυτιά μου η ίδια πληροφορία. Πως το Καράμπουρνο έχει χιόνια. Τότε κατάλαβα πως όλοι οι κάτοικοι αυτού του νησιού κάθε πρωί που ανοίγουνε τα μάτια τους έχουνε το νου τους απέναντι μα το νιώθουνε μονάχα σε ειδικές περιπτώσεις σαν σήμερα.
Το δικό μας βουνό, βλέπετε, το Πελινναίο με τα δικά του χιόνια είναι από την άλλη μπάντα. Δίδυμο με το Καράμπουρνο είναι κι αντικρυστό του, στη βόρεια μεριά του νησιού, δε φαίνεται από την πόλη κι έτσι χαιρόμαστε καταρχήν με τα χιονάκια των γειτόνων μιας και το βαρομετρικό χαμηλό μάς πλακώνει όλους μαζί, δεν καταλαβαίνει από σύνορα και τέτοια...