Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Μια μικρή ιστορία ελληνικότητας

Κάποιες φορές νιώθω ότι με κυνηγάει η ζωή για να μου πει ιστορίες. Έτσι ένιωσα και κείνη τη μέρα πριν από τρία χρόνια όταν κάθισα σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας για "επαγγελματική" συζήτηση με  μια συμπαθητική κοπέλα, στέλεχος εκδοτικού οίκου, με την οποία συναντιόμασταν για πρώτη φορά και, απ' ότι φάνηκε, τελευταία. Μπορεί η συνεργασία μας να μην προχώρησε, μου διηγήθηκε όμως μια ιστορία την οποίαν συχνά θυμάμαι, όπως και σήμερα το απόγευμα.
Διότι έκανα μια βόλτα στην περιοχή της Αγίας Μαρκέλλας, όπου έχει τους μπαξέδες του ο Ηρακλής και έμαθα πως κρατάει ντόπιους σπόρους πιπεριάς. Πήγα λοιπόν να τον βρω για να μου δώσει κάνα φυντανάκι, κι εκεί καθώς οδηγούσα ανάμεσα στις μοσχομυριστές και κατακίτρινες από τα ανθισμένα σπάρτα βουνοπλαγιές, μόλις αντίκρισα από ψηλά το παραθαλάσσιο μοναστήρι, ήρθαν στο νου μου τα λόγια της κοπέλας:
"Είχα πάει διακοπές για το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας στην Ελαφόνησο και καθώς περπατούσα ένα απόγευμα στην παραλία, χειμώνας, κρύο και η θάλασσα φουρτουνιασμένη, βλέπω ξάφνου ένα μπουκάλι στην αμμουδιά, σφραγισμένο, με ένα χαρτί μέσα. Message in the box, ανέκραξα χαρούμενη. Το πήρα στα χέρια μου και το 'σπασα. Μέσα είχε τυλιγμένο ένα 5ευρο κι ένα λευκό χαρτί πάνω στο οποίο έγραφε: "Για ένα κεράκι στην Αγία Μαρκέλλα της Χίου". Κι από κάτω τα στοιχεία του "αποστολέα". Σαλαμίνα, τηλέφωνο και μια ημερομηνία πέντε χρόνια πριν από κείνη την Καθαρή Δευτέρα. Εγώ τότε δεν ήξερα τίποτε για την Αγία Μαρκέλλα της Χίου και όταν γύρισα στην Αθήνα, έψαξα κι έμαθα. Βρήκα και κάποιους γνωστούς μου που είχαν κανονίσει να πάνε διακοπές στη Χίο εκείνο το καλοκαίρι. Τους έδωσα λοιπόν το 5ευρω και τους είπα να ανάψουν ένα κεράκι στο μοναστήρι της. Έτσι κι έκαναν. Μόλις άναψαν το κεράκι με πήραν τηλέφωνο και με ενημέρωσαν ότι η επιθυμία μου εξετελέσθη. Και τότε έκανα κι εγώ το χρέος μου. Πήρα τηλέφωνο στη Σαλαμίνα, στον αριθμό που έγραφε το μήνυμα του μπουκαλιού, να αναφέρω ότι όλα έγιναν όπως τα επιθυμούσε ο αποστολέας του. Το τηλέφωνο το σήκωσε ένας γέροντας, ίσα που ακουγόταν η φωνή του. Μπήκα στο θέμα αμέσως και του είπα όλα τα γεγονότα. Τότε ο γέροντας άρχισε να κλαίει με λυγμούς και να μη μπορεί να σταματήσει, νόμιζα πως κάτι θα πάθει και θα πεθάνει πάνω στο τηλέφωνο. Και ανάμεσα στο κλάμα του μου έλεγε ότι η γυναίκα του τώρα από εκεί ψηλά θα χαμογελάει. Όταν συνήλθε κάπως μετά από ώρα μου εξήγησε. Η σύντροφος της ζωής του πριν πέντε χρόνια έπασχε από καρκίνο και του έλεγε κάθε μέρα πως θα γιάννει μονάχα άμα κάποιος ανάψει ένα κεράκι στην Αγία Μαρκέλλα της Χίου. Ο καημένος ο παππούς δεν είχε ούτε κάποιον γνωστό στη Χίο, ούτε μπορούσε να αφήσει την ασθενή μοναχή της και να κάνει ταξίδι μέχρι το μοναστήρι της Αγίας για να ανάψει το κερί και να εκπληρώσει την επιθυμία της. Έτσι μια μέρα πάνω στην απόγνωσή του και για να σώσει την αγαπημένη του, έβαλε σ' ένα μπουκάλι εκείνο το 5ευρω και το σημείωμα, το σφράγισε και το 'ριξε στη θάλασσα από την ακτή της Σαλαμίνας που ήταν κοντά στο σπίτι τους. Κι έτυχε να το βρω εγώ στην Ελαφόνησο πέντε χρόνια μετά..."

Αυτή τη συγκινητική ανθρώπινη ιστορία σκέφτηκα πάλι σήμερα το απόγευμα καθώς κοιτούσα από ψηλά την Αγιά Μαρκέλλα και τον ήλιο να δύει.
Αυτή είναι η ελληνικότητα. Η ελληνική ψυχή, η Έμπνευση που τώρα ξεπουλιέται, εξευρωπαϊστηκε και τώρα ισοπεδώνεται.

3 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικό περιστατικό...η ελληνικότητα σε όλο της το μεγαλείο...γι' αυτό και πιστεύω ότι όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να τιθασεύσουν την Ελληνική Ψυχή...και αν τώρα την χτυπάνε βάναυσα, εκείνη αντέχει και γρήγορα θα βρει τον εαυτό της και θα ξαναπάρει τη θέση που της αρμόζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφη ιστορία. Ας ελπίσουμε να σταματήσει άμεσα το κακό, καλή δύναμη σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μην ξεχνάτε ότι η επιθυμία,η προδοκία του γέροντα της ιστορίας ή αυτό που αποκαλείτε ελληνικότητα αποτελεί αντικείμενο χλευασμού για πολλούς από τους νεοέλληνες,για άλλους είναι απλά μια μνήμη και μια εικόνα γραφικότητας,ενώ για ορισμένους ένα ασφαλές καταφύγιο λογω προσκόλλησης σε νεκρά σχήματα ενός ένδοξου παρελθόντος.Μπέρδεμα, κρίση ταυτότητας, μια κρίση με διάρκεια δεκαετιών. Ποιες είναι τελικά οι συνιστώσες της περίφημης ελληνικότητας;Ερώτημα δύσκολο να απαντηθεί καταρχάς σε προσωπικό επίπεδο, πόσο μάλλον σε συλλογικό,στη συνείδηση δηλαδή ενός λαού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή