Πόσο κάνουν;

Το πρωί γέμισα τρία καφάσια με φυντανάκια από διάφορα είδη ντοματιές και τα πήγα στο καφενείο του χωριού για να πάρει όποιος θέλει, όσα θέλει να φυτέψει.
Τα απόθεσα πάνω σ' ένα τραπέζι κι ενημέρωσα τους λιγοστούς παρευρισκόμενους για το περιεχόμενο των καφασιών. Μόλις γύρισα για να φύγω, άκουσα πίσω μου την ερώτηση: Πόσο τα δίνεις;
Δεν την περίμενα, ομολογώ και αιφνιδιάστηκα
Δεν τα πουλάω, είπα, μου περισσεύουνε και τα 'φερα εδώ για να μην πάνε χαμένα
Έφυγα.
Το βραδάκι ξαναπέρασα να δω τι ψάρια πιάσαμε.
Είχανε φύγει πάνω από τα μισά φυτά. Όλα τα πιο δυνατά και υγιή τα είχαν πάρει οι χωριανοί για φύτεμα.
Χάρηκα με την επιτυχία του εγχειρήματος και γυρνώντας πάλι για να απομακρυνθώ, ξανάκουσα το ίδιο: Γιάννη, τα 'φερες αλλά δε μας είπες πόσο κάνει το ένα, αυτοί που τα πήρανε ρωτάνε για να σε πλερώσουνε.
Είμαστε πολύ μολυσμένοι τελικά από τον ιό του χρήματος. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι κάτι χαρίζεται. Ακόμα και τόσο σημαντικό όσο ένας σπόρος.
Θα την αλλάξουμε όμως την κατάσταση, είναι στο χέρι μας.