Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Γεύμα στη μνήμη των παλιών ανθρώπων

Σήμερα βγήκα για αγκινάρες και για κουκιά. Πολύ πρωί, πριν ανέβει ψηλά ο ήλιος. Οι αγκιναριές που φύτεψα πέρσι, είχανε μονάχα δυο αγκινάρες έτοιμες για κόψιμο, οπότε αποφάσισα να κάνω μια γύρα για να βρω κι άλλες, να συμπληρώσω το γεύμα. Από κουκιά κανένα πρόβλημα. Γεμάτες οι κουκιές, λυγάνε από το βάρος.
Υπάρχουνε διάφορα παρατημένα περιβόλια ολόγυρα. Περιβόλια και κτήματα που έχει να μπει μέσα τους ανθρώπινο χέρι ακόμα και πάνω από 50 χρόνια. Παράτησαν οι άνθρωποι τη γη τους και δώσανε τη ζωή τους αντιπαροχή για ένα μηνιάτικο. Οι αγκιναριές όμως που κάποτε φύτεψαν αυτοί ή οι πρόγονοί τους άκρη άκρη στα πετροντούβαρα των περιβολιών, δε λένε να παραδοθούν. Συνεχίζουν κάθε χρόνο τον κύκλο της ζωής τους σα να μην τρέχει τίποτα, κι ας μην περνάει άνθρωπος να κόψει τον καρπό τους. Ξεφυτρώνουν τον Οκτώβρη, μεγαλώνουν όλο το χειμώνα και γίνονται ένα πυκνό μεγάλο μπουκέτο από σπαθάτα φύλλα, τέτοια εποχή δένουν τους νοστιμότατους καρπούς τους, ύστερα ανθίζουν, ξεραίνονται και ξεσποριάζουν. Το καλοκαίρι χάνονται τα φυτά αλλά οι βολβοί κοιμούνται μες στη γη και ξανασκάνε στην ώρα τους. Χρόνια και χρόνια ο ίδιος αέναος κύκλος στις ίδιες θέσεις. Στις άκριες των περιβολιών, εκεί που τις είχαν φυτέψει οι περιβολάρηδες πριν τα εγκαταλείψουν. Οι αγκινάρες μένουνε για να θυμίζουνε το ανθρώπινο χέρι που με στοργή και φροντίδα τις έβαλε κάποτε στο χώμα.
Περπάτησα λοιπόν κάμποση ώρα μες στα δρομάκια του μικρού κάμπου κι είχα το νου μου να δω τα σπαθάτα τους φύλλα να ξεπετιώνται πάνω από τις ξερολιθιές. Βρήκα αρκετά φυτά που είχαν πάνω κάμποσο καρπό να μεγαλώνει. Έκοψα πέντε αγκινάρες, όσες χρειαζόταν για το μεσημεριανό τραπέζι, οικονομία δίχως κρίση, έβαλα όμως και τα σημάδια μου εκεί που υπήρχαν οι άλλες, αυτές που σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμες.
Σήμερα το γεύμα μου το προσέφεραν οι αποθαμένοι περιβολάρηδες του χωριού κι οι απόγονοί τους οι παραδομένοι στη σύγχρονη ζωή και στην πολιτεία. Εκεί όπου την αγκινάρα την αγοράζουν έως και ένα ευρώ τη μία από τη λαϊκή αλλά και που τη θεωρούν σπάνια γκουρμεδιά και την πληρώνουν, ούτε ξέρω πόσο, στα "ψαγμένα" ρεστοράν τους.

4 σχόλια:

  1. Καλησπέρα!
    Δυστυχώς δεν είναι όμως τόσο εύκολο να απαγκιστρωθείς από όλο αυτό το σύστημα στο οποίο μεγαλώνουμε γιατί -όσους τους απασχολεί κάτι τέτοιο- όταν έρχεται ο καιρός η σκέψη να ωριμάσει για να ποθήσουν μια ζωή σαν και αυτή που φαίνεται εδώ μέσα, έχουν ήδη δημιουργήσει μια 'βάση δεδομένων' που λειτουργεί ως τροχοπέδη.
    Σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο αν πραγματικά το θελεις όμως δεν είναι για όλους ένα απλό φορμάτ κ αλλαγή. Μακάρι να ήταν.
    Πραγματικά 'ζηλεύω' τόσο πολύ το περιβάλλον και τον τρόπο που ζεις αλλά θεωρώ πως εαν δεν έχεις ενα χωράφι ερηπωμένο ή/και μια ενασχόληση που να μπορεί να ζεπερνάει τη θάλασσα ως την πόλη, τα πράγματα είναι δύσκολα.
    Και θα σκεφτεσαι γιατι τα γράφω όλα αυτά.. Ε, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι των πόλεων παραδόπιστοι που αφήσαμε τα σπίτια των παππούδων να ριμάξουν.
    Ίσως να μου λείπει η φαντασία για να βρω λύσεις σε όλα αυτά. Θα δειξει.
    Καλό καθάρισμα και καλή όρεξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγγελική χαίρομαι διότι καταλαβαίνω ότι έχεις διαβάσει το φορμάτ που είχα γράψει πριν καιρό (tvxs.gr/node/83729).
    Φυσικά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι των πόλεων έτσι και φυσικά είναι πολύ δύσκολο να απαγκιστρωθείς από τον τρόπο ζωής που έχει φυτευτεί μέσα σου. Πόσω μάλλον όταν είσαι μιας γενιάς που "δεν φταίει αυτή".
    Όλα αυτά τα γράφω όχι για να κάνω επίδειξη ζωής, όχι για να πείσω τους ανθρώπους όλους να γυρίσουν πίσω στη ζωή και στη γη αλλά για να θυμίζω σε όσους είναι ακόμα σε θέση να νιώσουν, ότι η ζωή είναι αλλού. Έξω από την πλαστή πραγματικότητα της οικονομίας του χρήματος, της δουλειάς και της ανεργίας.
    Προς Θεού, δεν θέλω και δεν υποστηρίζω ότι όλοι πρέπει να στραφούν στη γη. Αυτό που υποστηρίζω όμως και αγωνίζομαι για να επιτευχθεί, είναι ο σύγχρονος άνθρωπος να γυρίσει το βλέμμα του λίγο πίσω και λίγο κάτω. Καλά είναι πλέον με τους "υψηλούς στόχους" που στερούνται όμως στέρεης βάσης. Να εκμεταλλευτεί σύγχρονος άνθρωπος όλες τις δυνατότητες που έχει κατακτήσει με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας και να τις χρησιμοποιήσει σε μια ζωή πιο ανθρώπινη, πιο αφοσιωμένη στις πρωτογενείς του ανάγκες, πιο συμβατή με το περιβάλλον και με την πραγματική Οικονομία, την Οικονομία της φύσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό είναι! Όταν θα'ρθω θα περάσω απ'το χωριό σου να σε βρω.

    "ο σύγχρονος άνθρωπος να γυρίσει το βλέμμα του λίγο πίσω και λίγο κάτω" ...μου θυμίζει αυτό που διάβαζα χθες το βράδυ.."εσύ που κοιτάς πάντα οριζόντια να το ξέρεις οτι υπάρχει και κάτω ουρανός" έλεγε
    ή κάπως έτσι.
    Καλά τα λες και έχεις και συνέπεια.
    Άρα να'σαι καλά,
    σ'ευχαριστώ
    Πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι ωραία πράγματα βιώνεις καθημερινά και μέσα από σένα τα βιώνουμε κι εμεις...ναι, η ομορφιά, η χαρά, η ευτυχία, η ίδια η ζωή βρίσκεται στα πολύ απλά πράγματα: εκεί, στις αγκιναριές στην άκρη του βουνού που στέκουν τόσα χρόνια αγέρωχες και μας καλούν...κι αν η καθημερινότητα και η κοινωνία που ζούμε μας ανάγκασε να εγκλωβιστούμε μέσα στις υποχρεώσεις και τα προβλήματα και να πιστέψουμε ότι αυτό είναι ένα μακρινό όνειρο, στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι δεν είναι ακατόρθωτο...χαίρομαι πραγματικά που συμμετέχω σε αυτό το blog...κάθε ανάρτηση είναι ένα καινούριο ερέθισμα...Συνέχισε έτσι...Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή