Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Τι λέγαμε;

Μπήκα χτες σε κάποιες πανελλήνιας εμβέλειας ενημερωτικές ιστοσελίδες και πέτυχα πρώτο θέμα την ματαίωση των πανελλαδικών εξετάσεων τριών (३) μαθητών του εσπερινού λυκείου Χίου επειδή παρεμποδίστηκε η διαδικασία από τους απεργούς

Μοναδικό πανελληνίως το φαινόμενο

Δεν ξέρω ποιοι τοπικοί επαναστάτες τα κατάφεραν τόσο καλά, ξέρω όμως ότι η συμμετοχή στην απεργία κυμάνθηκε γύρω στο οχτώ τοις εκατό στην ΕΛΜΕ Χίου, ξέρω ότι αν ήταν ημέρα πανελληνίων για τα "κανονικά" λύκεια, η επανάστασή τους θα είχε καταπνιγεί εκ των έσω (για διάφορους κοινωνικούς και επαγγελματικούς λόγους), ξέρω ότι την πλήρωσαν τη νύφη τρία παιδιά που δεν φταίνε για το αν το σύστημα είναι σάπιο και για όλες τις θεωρείες που πρεσβεύει η επανάσταση, η οποία βέβαια είναι κοντά στη νεολαία και τη στηρίζει και λοιπά και λοιπά, ξέρω ότι όσα έγραφα προχτές περί απουσίας νοήματος των απεργιών στις μέρες μας αφού δεν υπάρχει παραγωγή και περί εκβιασμού της μιας κοινωνικής τάξης προς την άλλη επαληθεύτηκαν πριν καν προλάβει να στεγνώσει το κρεμασμένο μου κείμενο, ξέρω ότι τα διάφορα "πολιτικά" ΄λόγια καθοδηγητών θα ξαναχτυπήσουν και ίσως με πουν αυτή τη φορά λαϊκιστή που δεν βλέπει το δάσος αλλά το δέντρο, δεν βλέπει τη φάκα αλλά το τυρί, (και δεν μιλάω γι αυτούς που μπαίνουν και σχολιάζουν εδώ, μιλάω για αυτούς που ξέρουνε μόνο να πετάνε λόγια στον αέρα), ξέρω τέλος πάντων ότι όλο αυτό που έγινε χτες στη Χίο και ματαιώθηκαν οι εξετάσεις ήταν το κερασάκι στην τούρτα της γελοιότητας στην οποία έχουν οδηγήσει τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες όσοι τρέφονται από το σύστημα και ταυτοχρόνως προσπαθούν (δήθεν) να το ανατρέψουν

Πολιτική φιλοσοφία από καρέκλα που λαμβάνει δημόσιο χρήμα δε γίνεται αγαπητοί κι αν γίνεται είναι επικίνδυνη και οι φορείς της τουλάχιστον αστείοι, που κάποιες φορές όπως η χτεσινή, μετατρέπονται σε κοινωνικούς επιβήτορες σαν αυτούς που κατά συνήθειαν καθημερινά καταγγέλουν

Αυτά

και όσο για τον ουμανισμό μου, τα είπαμε

Προτιμώ όμως τους παραδομένους και βολεμένους στο σύστημα από εκείνους που τρώνε από κει που φτύνουνε

9 σχόλια:

  1. Κάποιοι κοιμήθηκαν προχτές κακόμοιροι μικροαστοί και ξύπνησαν χτες τσε γκεβαρες
    δεν εχω αλλα λογια
    σιχάθηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφεντικό εχει απόλυτα δίκιο ο υδροχόος.
    Πήγα χθές στη συγκέντρωση του εργατικού κέντρου για να εξευμενίσω την αριστερή μου
    συνείδηση και σιχάθηκα.Στό δεκαλεπτο πάνω
    έφυγα αηδιασμένος απο αυτα που άκουσα στα
    πηγαδάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 'Φεύγω πικραμένη και σ'αφήνω
    ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίνα
    δε μπορώ το αίμα μου να δίνω
    σε μια άρρωστη συνέχεια πατρίδα'

    Λαικά Προάστια
    Σωτηρία Μπέλλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «ΜΠΡΑΒΟ» στα «παλληκάρια» ηγήτορες της Λαϊκής επανάστασης, που όρθωσαν το ανάστημά τους και τσάκισαν το σάπιο και ύπουλο κατεστημένο!!
    Και του χρόνου (τσάμπα) μάγκες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "τούρτα της γελοιότητας στην οποία έχουν οδηγήσει τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες όσοι τρέφονται από το σύστημα και ταυτοχρόνως προσπαθούν (δήθεν) να το ανατρέψουν"
    "Πολιτική φιλοσοφία από καρέκλα που λαμβάνει δημόσιο χρήμα δε γίνεται αγαπητοί κι αν γίνεται είναι επικίνδυνη και οι φορείς της τουλάχιστον αστείοι"
    "Προτιμώ όμως τους παραδομένους και βολεμένους στο σύστημα από εκείνους που τρώνε από κει που φτύνουνε"

    δεν θα πω κλισε, ουτε θα σας αποκαλέσω λαϊκιστη, νομίζω πως δεν είναι αυτός ο σκοπός σας.
    τα τελευταία χρονια κατέχω θέση εργασιακή, περίπου σαν αυτές που εννοείτε, δηλαδη -σχετικά πια ολα- μόνιμη, ας πουμε και εχω να πω τα εξης:
    -η θεση δεν χαρίστηκε, σπουδασα, διεκδίκησα και διοριστηκα
    -δεν γεννήθηκα στο δημόσιο αλλα η προηγηθείσα εμπειρια μου στον ιδιωτικο τομεα είναι μεγαλύτερη
    -όταν διορίστηκα, δεν επαθα λοβοτομή και συνέχισα να δρω και να σκέφτομαι όπως πρίν
    και ας δούμε τώρα τί λέμε πραγματικα: καταλαβαίνω απόλυτα το μεγάλο ψυχικό και ίσως οχι μόνο, κόστος της αναβολής των εξετάσεων αλλά η απεργία είναι δικαίωμα κάθε εργαζομένου ανεξαρτήτως προσωπικου ή συλλογικού κόστους και θέσεως που κατέχει.
    δεν θεωρώ πως χρωστάω το ψωμάκι μου στο σύστημα αλλά στον εαυτό και την δουλειά μου. δεν μου χαρίζει το δημόσιο, οπως δεν μου χάριζε και ο ιδιώτης, δουλευω, αμείβομαι όπως ολοι.
    δεν ξέρω τελικά ποιά σταση είναι αυτή που θα επιθυμούσε ο καθένας μας να εχει ο λεγόμενος δημόσιος υπάλληλος, βολεμένος και ήσυχος, η αντιδραστικός εκ του ασφαλούς οπως εξεφτελιστικά παρουσιάσατε? εκ του ασφαλούς....για να το δούμε και αυτό...εικάζω πως εννοείτε τον φόβο της απόλυσης που σαφώς δεν είναι τόσο οξύς οσο στον ιδιωτικό τομέα, επομένως θεωρούμε πολύ καλό το γεγονός πως νεα παιδια τρέμουν να απεργήσουν γιατι γνωρίζουν πως την επομένη θα είναι άνεργα.
    ας προσέξουμε και κάτι ακόμα εντυπωσιακό: "Προτιμώ όμως τους παραδομένους και βολεμένους στο σύστημα από εκείνους που τρώνε από κει που φτύνουνε"
    το σύστημα στο οποίο αναφέρεστε τρέφει τους πάντες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σκεφτείτε το καλά...τους πάντες.
    βολεμένοι, τσαμπα μάγκες, ψευτοεπαναστατες, ξεπουλημενοι δημοσιοι υπαλληλοι...ναι. υπάρχουν, ίσως και εγω να είμαι σε αυτούς και να πλαναμαι πλάνην οικτράν, νομίζω πως το είδος αυτό εργαζομένων υπάρχει παντου όμως και τέλος: βάλτε με στο τσουβάλι σας, αλλα να με συγχωρείτε που δεν θα παραμείνω φρόνιμη και σιωπηλα ενοχική γι αυτό μεχρι να τα τινάξω.
    η εκτίμηση μου προς ολους παραμένει, η δική σας είναι δικαιωμα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκανε η μυιγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!
    Άστο φίλε. Δεν το' χεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επειδή λέτε παρομοιώσεις είπα να πω και γω μία!
    Όποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα!
    Ανώνυμα πάντα ναι;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όσο αφορά την τελευταία σου πρόταση,είπες ΠΟΛΥ μεγάλη κουβέντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. παρακαλώ τους δημοσίους υπαλλήλους σε περίπτωση που αρνηθούν να συμμορφωθούν σε οποιαδήποτε επιταγή του εργοδότη τους (κράτος), να παραιτηθούν άμεσα. απαγορεύεται η διεκδίκηση, η συλλογική διεκδίκηση, ενοχλεί το σύστημα, καθώς και ανθρώπους με πολιτικό "πολιτισμό" όπως του Μακριδάκη. αυτή είναι μια από τις προεκτάσεις της "πολιτικής σκέψης" Μακριδάκη.
    η άλλη είναι ότι οι απεργιακές μειοψηφίες - όπως αυτές καθορίζονται από τη συμμετοχή του εργαζόμενου κόσμου στην απεργιακή κινητοποίηση - απαγορεύεται να έχουν αιτήματα, απαγορεύεται να υπάρχουν, πρέπει να κρυφθούν και να σκύψουν το κεφάλι.

    να μην αναφερθώ στην απίστευτη αγυρτία να καθυβρίζεις ανθρώπους οι οποίοι στερώντας από την οικογένεια τους το εισόδημά τους, συμμετείχαν σε μια απεργία εν καιρώ της μεγαλύτερης ταξικής επίθεσης σε κοινωνικά, οικονομικά αιτήματα. θα γράψεις τίποτα γι' αυτό, πολιτικέ φιλόσοφε της δεκάρας; (τέτοια επίθετα δε χρησιμοποιείς εναντίον εργαζόμενου κόσμου, λούσου τα τώρα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή