Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Απορία

Σας παρακαλώ βοηθήστε τη σκέψη μου
Δε μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το νόημα της απεργίας σε μια χώρα που δεν έχει παραγωγή
Να απεργείς για να μην παράξεις πλούτο μια μέρα, δυο μέρες, επ' αόριστον, το καταλαβαίνω, πονάει αυτό, έχει άμεσες συνέπειες για τις κυβερνήσεις που έχουνε καταντήσει λογιστές, κοιτάνε κάθε μέρα τι μπαίνει και τι βγαίνει
Σε ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων όμως, άντε και εμπόρων που διακινούν κατά το πλείστον είδη εισαγωγής τι επίπτωση μπορεί να έχει μια απεργία;
Πιστεύω καμία πέραν της στιγμιαίας απορρύθμισης της ζωής που οδηγεί σε εκβιασμό της μιας τάξης προς την άλλη διότι από κάθε απεργία κάποιοι θίγονται, της εξοικονόμησης από τον κρατικό κορβανά των μισθών των απεργών (ευλογία για την κυβέρνηση οι απεργίες των υπαλλήλων της στις μέρες μας) και της αύξησης του τζίρου των καφενείων, καφετεριών και λοιπών ομοειδών καταστημάτων που ως γνωστόν δεν απεργούν ποτέ।
Υπάρχει κάτι που δεν σκέφτομαι;

19 σχόλια:

  1. Το νόημα της απεργίας φίλε μου είναι οτι θα φάμε το αγγούρι αλλά αρνούμαστε να το φάμε αμάσητο. Κι αυτό είτε είμαστε ένοχοι είτε είμαστε αθώοι, μη λέμε πάλι τα ίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όπως οι γέροι την ώρα που κατουρούν ενθυμούνται με νοσταλγία τις εποχές που το σεξ ήταν κυρίαρχο στη ζωή τους, έτσι κι οι συνδικαλιστές όταν εξαγγέλλουν γενικές απεργίες αναστοχάζονται τις εποχές που αυτές ταρακουνούσαν την κοινωνία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σάμπως υπάρχει και κανένας άλλος τρόπος διαμαρτυρίας; Μήπως να στέλναμε μαζικά γράμματα παραπόνων στους ιθύνοντες;
    Όσο μάταιη κι αν φαίνεται ακόμη μια παρέλαση πανό και συνθημάτων στους δρόμους, δεν παύει να είναι μια πολιτική πράξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δηλαδή θα μπορούσαν να πάνε όλοι στις εργασίες τους και να κατέβουν μια Τετάρτη απόγευμα ή μια Κυριακή με τα πανό στους δρόμους για να συμμετάσχουν σε αυτή την πολιτική πράξη;
    Έχει κανένα παραπανίσιο νοήμα, πέραν του συμβολισμού η απεργία; Έχει κανένα κόστος για την κυβέρνηση;
    Αφού όπως λέει και ο υδροχόος παραπάνω, πάνε πια οι εποχές που η Ελλάδα ήταν γεμάτη εργάτες, σταματούσε η παραγωγή και ταρακουνιόταν η κοινωνία από τις απεργίες. Τώρα μόνο τις σάρκες μας τρώμε, ο ένας απέναντι στον άλλον. Ένας φίλος καθηγητής, αριστερός, μια ζωή συμμετέχων στις απεργίες, μου είπε σήμερα ότι το σκέφτεται για πρώτη φορά στη ζωή του να μην απεργήσει αύριο διότι πρώτον δεν έχει νόημα και δεύτερον θα την πληρώσουν τα παιδιά που θα μετατεθεί το μάθημα των εξετάσεων για άλλη μέρα, στο τέλος και θα ταλαιπωρηθούν κι άλλο αντί να ξεμπερδέψουν μια μέρα αρχίτερα.
    Απορίες θέτω και προβληματισμούς, απλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. O Παπακωνσταντίνου παρακαλάει να γίνεται 48ωρη κάθε βδομάδα..
    Οι μαθητές των Εσπερινών διαολοστέλνουν τους καθηγητές που θα απεργήσουν αύριο που δίνουν Πανελλήνιες...
    Τρείς εργαζόμενοι σκοτώθηκαν επειδή δεν απεργούσαν..
    Δεν ξέρω..
    Οι συνδικαλιστές από κατασκευής στερούνται φαντασίας.
    Εμείς οι υπόλοιποι δεν μπορούμε να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει λίγο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μη με στεναχωρείς...δεν υπάρχει κάτι που σου ξεφευγει στη σκέψη, υπάρχει κάτι που εξαιτίας της γενικής απογοήτευσης παραγνωρίζεις: δύο τρόποι εκφρασης λαϊκής στάσης και αποψης: εκλογές-απεργία και με τους δύο ο καθένας δύναται να εκφράσει ΑΠΟΨΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ. ο εργαζόμενος, είτε δουλεύει την τσαπα είτε τον υπολογιστη παράγει ΕΡΓΟ. ας μιλήσουμε για το δημόσιο λιγάκι, εφόσον κάπως υποτιμητικά αναφέρθηκε και τον ρόλο του στην απεργία...αν σε αυτή την κινητοποίηση υπήρξε μαζική, ολιστική και οργανωμένη συμμετοχη, θα βιώναμε άπαντες το βούλιαγμα της τεχνοκρατικής μηχανής, αλλα ξεχνάμε πως είμαστε γραναζια της και ως εκ τούτου η λειτουργία και η παύση της είναι δικό μας εργο. δεν πρόκειται για συμβολισμό, δεν είναι συμβολική πράξη η παύση και η αντίθεση, είναι η μέρα του stop και του reset και αν η ζωή την άλλη μέρα δείχνει να συνεχίζεται κανονικά, δείχνει απλά, δεν συνεχίζεται γιατί το μήνυμα έχει σταλλεί. την μέρα εκείνη ναι, το "κρατος" επωφελείται κερδίζοντας κάποιους μισθούς και ενσημα αλλα,τα κέρδη του απο την μηχανικά άριστη και ασταμάτητη καθημερινη λειτουργία των γραναζιων του είναι απείρως περισσότερα. χίλιοι λόγοι στο κεφάλι μας δίνουν επιχειρήματα κατά της απεργίας, χίλιοι που εχουν όμως μια μόνη συνισταμένη: την απογοήτευση. βλέπεις τον κίνδυνο, κλείνεις της φωνές στο κεφάλι σου, γοητεύεσαι ξανά απο την αλήθεια και το δίκαιο και κατεβαίνεις. επίσης διαμαρτυρίες οργανώνονται και τετάρτες και κυριακές και εκτός ωρών εργασίας και έχουν συμμετοχή όσο κι αν στις ειδήσεις περνάνε στα ψιλα, αλλα το θέμα είναι να σταματήσεις την μηχανή, το θέμα είναι το απότομο χειρόφρενο. η αυριανή, όπως και κάθε αυριανή, είναι η μέρα της πιο γιορτινής εκφρασης λύπης, αντίθεσης και θυμου, ας λειτουργούν τα καφενεία, εντός τους ακούγονται οι πιο αληθινές αλήθειες του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. popy αυτά που λες τα ψυχανεμίζομαι γι αυτό και ο προβληματισμός. Προσπαθώ όμως να το εκλογικεύσω, να το θέσω σε πρακτική βάση. Όταν ζεις μέσα σε ένα κλειστό κύκλωμα, ο καθημερινός τζίρος του οποίου στηρίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του σε αγοραπωλησίες αγαθών που δεν παράγονται εντός του και σε παροχή υπηρεσιών (κρατικών κυρίως διότι οι ιδιωτικές δεν απεργούν), δηλαδή στον δευτερογενή και τον τριτογενή τομέα της οικονομίας, ποια σοβαρή επίπτωση μπορεί να έχει το χειρόφρενο;
    Το μεγάλο μας πρόβλημα ως σύστημα είναι ότι δεν παράγουμε. Δεν υπάρχουν παραγωγοί αγαθών υλικών και πνευματικών σε αυτή τη χώρα κι όσοι υπάρχουν, μέχρι πρόσφατα είχαν το ρόλο του τελευταίου τροχού της άμαξας (αν παρήγαγαν αγαθά) ή αντιμετωπίζονταν ως ιδιόρρυθμοι που προορισμός τους είναι να πεθάνουν στην ψάθα (αν παρήγαγαν τέχνη).
    Και σ' ένα τέτοιο σύστημα που όχι μόνο δεν παράγει αλλά χλευάζει και εκμεταλλεύεται οικονομικά τους παραγωγούς, το χειρόφρενο που έχει επίπτωση μονάχα στο να μην αλλάξουν χέρια για μια μέρα τα δεδομένα χρήματα και όχι στο να μην παραχθούν περισσότερα, εμένα δεν μου λέει τίποτα.
    Οικονομικίστικα μιλάω σήμερα αλλά τι να κάνω, είπα να μπω στη σύγχρονη λογική την οποία ακολουθούν εδώ και χρόνια απαξάπαντες γύρω μου.
    Δεν θα το ξανακάνω, το υπόσχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και για να μην παρεξηγηθώ
    Δεν είμαι ιδεολογικά κατά της απεργίας
    Είμαι κατά της κοινωνίας που απαξίωσε ακόμα και την απεργία, την έκανε αναποτελεσματική, γραφική, λειτανία εκκλησίας
    Ως εγγονός βυρσοδεψεργάτη και ερασιτέχνης μελετητής και θαυμαστής του εργατικού κινήματος και των απεργιακών του και άλλων αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος, θλίβομαι απλά με τη σημερινή κατάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Είμαι κατά της κοινωνίας που απαξίωσε ακόμα και την απεργία, την έκανε αναποτελεσματική, γραφική, λειτανία εκκλησίας"

    Αυτό ακριβώς Γιάννη!!! Δυστυχώς ο Έλληνας που τον χαρακτηρίζει απώλεια φαντασίας, πήρε ένα μέσο διαμαρτυριας και κοινωνικής έκφρασης όπως είναι η απεργία, το ανήγαγε στο Ένα και Μοναδικό τρόπο διαμαρτυρίας (είτε γιατι δεν απλώνετε το μυαλό μας παραπέρα, είτε λόγω κοινωνικής ιστορίας, δεν ξέρω) και το'χει κάνει μαϊντανό ανα τα χρόνια - ουτε και γω ξέρω πόσες απεργίες και πορείες γίνοντε καθε χρόνο στην Έλλαδα. Αλλαξε τίποτα; Εκείνο που ξέρω είναι πως έχει δημιουργηθεί μια αναισθητοποιηση ώς προς την απεργία και τη πορεία. Σε λίγο οι οποιοι τουρίστες τυχαίνει να είναι στην Αθήνα, θα φωτογραφίζουν απεργούντες σε πορείες οπως φωτογραφίζουν τους τσολιαδες στο Σύνταγμα.

    Ας βάλουμε το μυαλο μας να δουλεψει να βρούμε άλλους και αποτελεσματικούς τρόπους διαμαρτυρίας, δεν θα μας χαλάσει να ψαξουμε να αλλάξουμε το τροπο που θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ..καιρός είναι ν' απεργήσουν εκείνοι που εδώ και χρόνια ρίχνουν τις πορωμένες τους ψήφους στα διάφορα μεγαλο-κόμματα υιοθετώντας ΤΗΝ πολιτικοποιημένη αντίληψη!!: "θα ψηφίσω αυτόν για να μη βγει ο άλλος". Να συμμετέχουν σε πορείες διαμαρτυρίας εκείνοι που με αυτό τον τρόπο κορόιδευαν τους εαυτούς τους οι οποίοι πρέπει αν θέλουν να λέγονται συνειδητοποιημένοι πολίτες και ψηφοφόροι, να είναι περισσότερο απογοητευμένοι απ' όλους τους υπόλοιπους για τις επιλογές τους..

    ..ίσως να στενοχωρήσω τους καφετζήδες (μου αρέσει η λέξη, δεν χρησιμοποιώ τον όρο ειρωνικά ούτε θέλω να τους κόψω το ψωμί) αλλά η απεργία δεν έχει πρωτεύουσα θέση στους καφενέδες και στους δρόμους.. αλλά ανοίγει πανιά από τον «ζωτικό της χώρο». Που σημαίνει, ότι δεν κλειδαμπαρώνω την πόρτα και φεύγω. αλλά πηγαίνω στην δουλειά μου κανονικά, μπαίνω μέσα και αρνούμαι να εργαστώ υπερασπιζόμενη/ος την επαγγελματική και πολιτική μου ιδιότητα στο «σπίτι» της και εννοείται πως δεν είμαι υποχρεωμένος να ενημερώσω ποια μέρα, ποια ώρα θα απεργήσω και πόσο θα διαρκέσει η απεργία μου. Τον χώρο εργασίας μου τον κάνω φρούριο και οχυρό μου και μετά “στρατοπεδεύω” έξω από αυτόν.. Παρατηρώντας κάποιος τις δράσεις της πλειοψηφίας των σύγχρονων απεργών εύκολα διαπιστώνει πως έχουν πάρει την μορφή: κάνω απεργία= ευκαιρία να πάω για καφέ, ευκαιρία να πάρω άδεια για καμιά εκδρομούλα με την παρέα, ευκαιρία να καθίσω στο σπίτι να ξεκουραστώ από την πολλή ξεκούραση, ευκαιρία να πάω για ψώνια, από την προηγούμενη εβδομάδα έχω ν’ ανανεώσω την γκαρνταρόμπα..
    Λυπάμαι πολύ.. αλλά ας βρούμε άλλον τρόπο να γοητευθούμε ξανά από την αλήθεια -προτού απογοητευθούμε αρνούμενοι/ες να διώξουμε τις νεφέλες από τα μάτια,- πιο εμπνευσμένο, πιο πρωτότυπο ή πιο ουσιαστικό.

    Θα διαφωνήσω με τον κο Μακριδάκη ότι αντιμετώπισε το θέμα οικονομικίστικα... ρεαλιστικά λέγοντας από τεχνικής πρακτικής, ίσως ναι..
    άλλωστε πως θα επέλθει η "αναμάγευση" εάν παραβλέπουμε ή προσποιούμαστε πως δεν βλέπουμε από τι "απομαγευτήκαμε";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μερικές πρακτικές και"οικονομίστικες", 'οπως λέει ο γιάννης- σκέψεις.
    Μέχρι τώρα, τους τελευταίους τρείς μήνες έχουν εξαγγελθεί και πραγματοποιηθεί-με διάφορα ποσοστά επιτυχίας-7 απεργίες.
    Τί εξυπηρετούν οι ανά δύο βδομάδες 24ωρες απεργίες πέρα από το να αποδυναμώσουν οικονομικά τους απεργούς και για τί από την πρώτη στιγμή δεν εξαγγέλθηκε μία απεργία διαρκείας όταν ακόμα τα πορτοφόλια ήταν πιό γεμάτα;
    Αν ο σκοπός μιάς απεργίας είναι να προκαλέσει κοινωνική αρρυθμία το παραπάνω-η διαρκείας- δεν είναι πιό αποτελεσματικό;
    Αν ο σκοπός είναι να στείλει μήνυμα αντίστασης γιατί λοιπόν κάθε απόγευμα, σε κάθε πόλη δεν γίνεται μιά συγκέντρωση, πορεία, καθιστική διαμαρτυρία;(διαλέξτε εσείς τί)
    Οι περισσότερο βαλλόμενοι,οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που απειλούνται και με απόλυση,πόσο μπορούν να συμμετάσχουν στις απεργίες;
    Δεν έχω σε όλα απάντηση, απλά αναρωτιέμαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμπληρώνω..
    και κάτι ξαπλωμένοι νεαροί στις καφετέριες, με το φραπέ στο χέρι, που ζουν με τη σύνταξη της γιαγιάς και το έμβασμα του πατέρα ναυτικού υπάρχει ποτέ περίπτωση να καταλάβουν τί γίνεται και άμα ποτέ πιάσουν δουλειά να απεργήσουν ή θα συνεχίσουν να χλευάζουν όλους τους υπόλοιπους ως ξενέρωτους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ Γιάννη,
    Είσαι, πιστεύω, συγγραφέας της προσωπικής ιστορίας. Διαβάζοντας τα βιβλία σου διαπιστώνει κανείς, ότι πίσω από τον οποιοδήποτε συμβολισμό, δίνεις σημασία στον απλό καθημερινό άνθρωπο. Κάποιον που πολλοί μπορεί να προσπέρναγανε , εσύ στέκεσαι δίπλα του και αποκαλύπτεις μια συναρπαστική ιστορία. Απο κεί και πέρα, αποτελεί μια προσωπική σου αντίφαση το ότι εσύ στο ιστολόγιο σου μαζοποιείς τους πάντες. Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ίδιο, δεν είναι οι γιατροί ίδιοι, δεν είναι όλοι οι δάσκαλοι ίδιοι ούτε καν οι βουλευτές και οι τοπικοί παράγοντες. Η μαζοποίηση είναι επικίνδυνη, φίλε Γιάννη. Είναι το πρώπο βήμα για την κατάργηση δομών, δομών που αποκτήθηκαν με αίμα. Είναι το πρώτο βήμα, όπως σωστά είπε ο Ψαριανός στη βουλή για την έλευση ολοκληρωτικών καθεστώτων. Και τα λόγια σου τα επαναλαμβάνουν πολλοί και σιγά σιγά γίνονται κοινή κοινωνική πεποίθηση. Κάποιος ποιητής στο ιστολόγιο σου ονειρεύτηκε άνεργους να σκοτώνουν δημόσιους υπαλλήλους!!! Είναι η ίδια μαζοποίηση και απαξίωση της δημοκρατίας που οδήγησε στη χούντα του ‘67, είναι η ίδια μαζοποίηση με την οποία ο Χίτλερ οδήγησε στα κρεματόρια τους Εβραίους. Η κρίση ορθώς πρέπει να αφυπνίσει το καθένα μας, όχι όμως για γκρεμίσουμε τα πάντα, ούτε για να καταθέσουμε επικίνδυνους αφορισμούς και γενικεύσεις. Και όπως ειπώθηκε, τότε, το ‘67 ήρθαν οι συνταγματάρχεις, τώρα καλωσορίστε τους επιχειρηματίες!!!
    Φιλικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ φίλε ανώνυμε
    ο άνθρωπος είναι από μόνος του μια ιστορία γι' αυτό με συναρπάζει
    Οι μάζες με απωθούν
    Όπως και όσοι δημιουργούν μάζες
    Δεν γενικεύω, ίσα ίσα τη μαζοποίηση που δημιουργούνε οι οικονομικές συνθήκες και οι κάθε λογής καθοδηγητές γύρω μου δεν ανέχομαι.
    Όσον αφορά τις ειρωνείες του φίλου μου του Παντελή, καλοδεχούμενες γιατί τον συμπαθώ ιδιαίτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ε όχι και ειρωνεία το πείραγμα βρε Γιάννη!!! Σύμφυτο με την ταυτότητα μας εδώ και αιώνες! Αν δεν το βλέπεις έτσι το αποσύρω!
    Και διέγραψε το γιατί εγώ δεν μπορώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μερικές γρήγορες απαντήσεις:

    "Δε μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το νόημα της απεργίας σε μια χώρα που δεν έχει παραγωγή"
    Σε μια κοινωνία που υπάρχουν εργαζόμενοι και εργοδότες, τουτέστιν εργασιακές σχέσεις και εκμετάλλευση της υπεραξίας των εργαζομένων η οποία μετατρέπεται σε υπερκέρδη για τους εργοδότες, η απεργία έχει νόημα.

    "κράτος δημοσίων υπαλλήλων"
    κράτος με νεοφιλελεύθερη, βαθιά αντικοινωνική, αδίστακτα εκμεταλλευτική για τα πλατειά στρώματα πολιτική. ο μύθος του διογκωμένου δημόσιου τομέα έχει καταρρεύσει.

    "ευλογία για την κυβέρνηση οι απεργίες των υπαλλήλων της στις μέρες μας"
    οι απεργίες δεν είναι ευλογία ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τους υπόλοιπους εργοδότες, ιδιαίτερα όταν μετατρέπονται σε διαδικασία και "χώρο" ενεργής ζύμωσης ριζοσπαστικών ιδεών για τη θέση των εργαζόμενων μέσα στο εργασιακό σύστημα. φταίει η θεσμική Αριστερά που οι υπαρκτές αναζητήσεις χιλιάδων εργαζομένων - που πηγαίνουν πολύ πέρα από την τυπική συμμετοχή σε μια απεργία - δεν προσανατολίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα εργαζομένους, αλλά έχουν κρυφτεί κάτω από το "χαλί".

    "Σε ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων όμως, άντε και εμπόρων που διακινούν κατά το πλείστον είδη εισαγωγής τι επίπτωση μπορεί να έχει μια απεργία;"
    σίγουρα, διαφορετικές προεκτάσεις έχει μια απεργιακή κινητοποίηση σε μια έντονα βιομηχανοποιημένη χώρα και διαφορετικές σε μια μεταπρατική οικονομία στην περιφέρεια του καπιταλιστικού συστήματος. ωστόσο, δεν ζούμε ούτε σε κράτος εμπόρων ούτε σε κράτος δημοσίων υπαλλήλων. γιαννάκη, η λέξη ιδιωτικός υπάλληλος, η μεγαλύτερη δλδ κατηγορία εργαζομένων σε αυτή τη χώρα σου λέει τίποτα; η έκφραση "σύγχρονο δουλεμπόριο", ο όρος "ανασφάλιστη εργασία", "απλήρωτες υπερώριες", 'στοιχειώδης μισθός", "ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι", "απολύσεις", "υπερκέρδη για τους εργοδότες", "κατάργηση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων", "υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών", "ξεπόυλημα", "ενεχυρίαση όλης της δημόσιας και ιδιωτικής περιούσίας εν Ελλάδι", "ψευδοκοινοβουλευτισμός, το τρέχον πολίτευμα", κ.ά. πολλά πολλά ακόμα; σου λένε τίποτα;

    "Υπάρχει κάτι που δεν σκέφτομαι;"
    η έννοια του εργαζόμενου, της εργασίας και του δικαίου. εν ολίγοις, τα πάντα. άνοιξε τα ματάκια σου και σταμάτα να συχνάζεις κάθε μέρα στο Ρόδι, στην Αλκυόνη και στους λοιπούς καφενέδες της Απλωταριάς (τυπικός πελάτης ων) και τότε τα λέμε... :) έτσι για να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα, υπάρχουν και άλλη που είναι καφενόβιοι, αλλά δε το μολογάνε... και επειδή κυκλοφοράνε μόνο σε καφενεία, νομίζουν ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ----
    Οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν σειρά
    Τετάρτη, 11 Αύγουστος 2010
    Της Δέσποινας Σπανού.

    Με την απογραφή, ξαναήρθε στην επικαιρότητα το ζήτημα του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων συνδεδεμένο με τις αντίστοιχες κυβερνητικές σκοπιμότητες.
    Ήτοι:
    1. Να παρουσιαστεί η κυβέρνηση ως η υπεύθυνη και η μόνη ικανή να βάλει μια τάξη σε ένα γενικότερο «μπάχαλο» που υπάρχει στο Δημόσιο, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει για πολλά χρόνια και ότι πολλά από τα κυβερνητικά του στελέχη, συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού, έχουν διατελέσει υπουργοί και άρα είναι υπεύθυνοι για την όλη κατάσταση.
    2. Η φιλολογία περί πολύ μεγάλου αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και άρα μεγάλων δαπανών, διαμορφώνει συνείδηση στην κοινή γνώμη, ώστε να αποδεχτεί αποφάσεις για ιδιωτικοποιήσεις που, ουσιαστικά, θα τις πληρώσει ο ελληνικός λαός, χωρίς πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση.
    Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούν να αποκρύψουν ούτε με το πόρισμα της απογραφής.
    α. Ο αριθμός των ατόμων που απογράφησαν και ο οποίος περιλαμβάνει όλους τους μισθοδοτούμενους από το Δημόσιο, ανεξαρτήτου εργασιακής θέσης (απογράφηκε ακόμα και ο πρωθυπουργός), είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που ανακοινώθηκε, καταρχήν. Οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι (εκτός των στρατιωτικών και των σωμάτων ασφαλείας) είναι περίπου οι μισοί. Με στοιχεία του προϋπολογισμού του 2010 ήταν 403.000 σήμερα είναι, σαφώς, λιγότεροι λόγω συνταξιοδότησης. Είναι μεγάλος ο αριθμός αυτός; Σαφώς όχι!
    β. Στην Ελλάδα έχουμε από τα πιο «φθηνά» δημόσια. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι πολύ μικροί, είμαστε προτελευταίοι στην Ευρώπη των 15 και η συνολική δαπάνη για το Δημόσιο, επίσης με στοιχεία της Eurostat, είναι πολύ μικρή.
    Η πραγματικότητα, αυτή διαστρεβλώνεται συνεχώς από την κυβέρνηση, τους οικονομικούς παράγοντες, μεγαλοδημοσιογράφους οι οποίοι διαρκώς αναφέρονται στο δαπανηρό για τους πολίτες δημόσιο.
    Ποια είναι η πραγματικότητα;
    1. Τα προβλήματα που υπάρχουν στο Δημόσιο είναι αυτά που οι ίδιες κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει, χρησιμοποιώντας το ως λάφυρο του εκάστοτε νικητή των εκλογών, ως μέσο εξυπηρέτησης μικροκομματικών σκοπιμοτήτων αλλά και ικανοποίησης συμφερόντων διαφόρων οικονομικών παραγόντων και οικονομικών φίλων.
    2. Οι αλλαγές που μέχρι τώρα έχουν γίνει, αλλά και αυτές που προωθούνται τώρα σε ΔΕΚΟ π.χ. ΟΣΕ και ΔΕΗ θα έχουν ως συνέπεια την τεράστια αύξηση των τιμολογίων που επιβαρύνουν τον ελληνικό λαό.
    3. Οι συγχωνεύσεις οργανισμών που γίνονται (ΟΑΕΔ, Εργατική Εστία, ΟΕΚ) από τις οποίες, μάλιστα, καλλιεργείται η φήμη ότι θα προκύψει και πλεονάζον προσωπικό, έχουν ως συνέπεια την κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών προς τον πολίτη, γεγονός που αποκρύπτεται συστηματικά.
    Χωρίς να παραγνωρίζουμε προβλήματα του Δημοσίου θα πρέπει από τον Σεπτέμβρη να συνταχτούμε με τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες για την κατοχύρωση των αυτονόητων δικαιωμάτων που εξυπηρετούνται από αυτό (υγεία, παιδεία, ασφάλιση). Ο κοινωνικός αυτοματισμός που προσπάθησε η κυβέρνηση να περάσει όλο το προηγούμενο διάστημα, βάσει του οποίου στρέφεται ο ένας κλάδος εργαζομένων εναντίον του άλλου, προκειμένου να περάσει η πρωτοφανής σε σκληρότητα νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται σήμερα, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όλοι μαζί θα την ανατρέψουμε!

    http://edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2049:%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC&Itemid=51
    ----

    ΑπάντησηΔιαγραφή