Πριν από δεκατέσσερα χρόνια, όταν ξεκινήσαμε μια ομάδα ανθρώπων να μελετούμε το νησί, να φωτογραφίζουμε, να αρχειοθετούμε και να εκδίδουμε ένα περιοδικό όπως το Πελινναίο, η επίσημη τοπική εξουσία μάς ενέταξε αμέσως στους τρελούς, τους γραφικούς, τους παράξενους, τους αντιρρησίες ανάπτυξης και άλλα τέτοια με αποκορύφωμα την προσωπική μου ένταξη στην κατηγορία των κατασκόπων με όσα γνωστά επώδυνα επακόλουθα είχε αυτό εκείνη την εποχή
Από τότε μέχρι σήμερα, κανένας φορέας του νησιού από τη Νομαρχία μέχρι τον μικρότερο Δήμο ή Υπηρεσία δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ για τη δουλειά που κάνουμε και δεν έχει εγγραφεί ποτέ συνδρομητής του Πελινναίου
Επίσης, όταν κάποτε ξεκινήσαμε να διοργανώνουμε εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία για να ενημερώνουμε τους μαθητές σχετικά με θέματα ιστορίας και φύσης της Χίου, δεχτήκαμε βρόμικη και τελείως άδικη και κακόβουλη επίθεση από συγκεκριμένα άτομα μέσα από τον τοπικό τύπο
Μετά από όλα αυτά και κατόπιν της πρόσφατης πρότασής μου για δημιουργία Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης στην οποία ουδείς μα ουδείς τοπικός άρχοντας μπήκε στον κόπο να σχολιάσει έστω, επιστρέφω ξαφνικά στο νησί και πέφτω πάνω σε Συνέδριο με τον βαρύγδουπο τίλτο "Πολιτιστική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση"!! στην έναρξη του οποίου απευθύνουν χαιρετισμούς προς τους συνέδρους όλοι αυτοί που τόσα χρόνια προσωποποιούν με το χειρότερο τρόπο όσα παραπάνω περιγράφω
Να πουν τι;Να επιδείξουν τι;
Αισθάνομαι ντροπή γιατί ένα νησί με τέτοιο πλούτο και παράδοση στην πνευματικότητα έχει περιπέσει σε τέτοια παρακμή, χρόνια το λέω αυτό δεν είναι καινούριο, αλλά τώρα βλέπω ότι δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα
Καλωσορίζω τους συνέδρους και την κυρία Μενδώνη και μετά λύπης τους πληροφορώ ότι τίποτα από αυτά που θα πουν και θα αναλύσουν στις συνεδρίες τους, δεν ενδιαφέρει δυστυχώς την παρηκμασμένη έως πυθμένα τοπική μας αυτοδιοίκηση
Με τιμή και δίχως καμία ελπίδα πλέον
Γιάννης Μακριδάκης
Διευθυντής
Κέντρου Χιακών Μελετών Πελινναίο
"..στρατιώτη, θα' ρθει η στιγμή που θα μιλάνε για τα ρούχα σου, θα ξαναράβουν τα κομμάτια για συγγνώμη, θα παίρνουν πίσω όσα έσπειραν.." Μέχρι τότε, ν' αντέχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου φίλε, όλοι αυτοί είναι τσακισμένα άχυρα σε ένα χωράφι που κανείς δεν το φροντίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αγαπούν αυτά για τα οποία μιλάνε. Τα χρησιμοποιούν για σκοπούς άλλους. Ο χρόνος είναι φίλος σου και λυπάμαι για αυτά που πέρασες και όπως φαίνεται θα συνεχίσεις να περνάς.
Όπως λυπάμαι επίσης που σε νεκρώνει αυτή η παρηκμασμένη διοίκηση, αντί να σε αξιοποιήσει στο έπακρο με το πνεύμα σου και την θέληση που έχεις.
Κουράγιο και δύναμη από την Ήπειρο σου στέλνω!