Το φλουρί της πίτας

Εκεί που πήγα ποιπόν, σ' ένα μικρό χωριουδάκι με λιγότερους από δέκα μόνιμους κατοίκους, έτυχε να κόβει την πίτα του ο Σύλλογος των απανταχού χωριανών και παρεβρέθηκα κι εγώ στην εκδήλωση. Καμιά πενηνταριά άνθρωποι μαζευτήκανε μέσα στην αίθουσα του παλιού σχολείου που τώρα παίζει το ρόλο της αίθουσας τελετών της εκκλησίας και κάθησαν όλοι αράδα στα μεγάλα τραπέζια για να πιούνε καφέ με βουτήματα και ξηροκάρπια. Ο Θανάσης, πρόεδρος του συλλόγου, σταυροκόπησε την πίτα και αφού έκοψε κάνα δυο κομμάτια, έτσι για το καλό, την έβαλε στην μπάντα και έδωσε το σήμα για να αρχίσουν οι δυο κοπέλες βοηθοί του να μοιράζουν τα ατομικά στρογγυλά πιτάκια, ένα εκ των οποίων είχε μέσα το φλουρί.
Πριν μαζευτεί ο κόσμος όμως, η φουρνάρισσα που είχε φέρει τα πιτάκια, επισήμανε στον Θανάση το τυχερό πιτάκι κι εκείνος το κράτησε κάπως ξέχωρα διότι δεν ήτανε βέβαιος για το πλήθος των ανθρώπων που θα μαζευόντουσαν και δεν ήθελε το φλουρί να ξεμείνει τελικά σε κάποιο πιτάκι από τα περισσευάμενα. Με λίγα λόγια ήθελε ο άνθρωπος να μοιραστεί οπωσδήποτε το πιτάκι με το φλουρί και δεν είχε άδικο.
Έλα όμως που ξεχάστηκε!
Σαν άρχισε λοιπόν η διανομή και καθώς είχαν μοιραστεί οι δυο πρώτοι δίσκοι με τα πιτάκια, θυμήθηκε ξαφνικά ο Θανάσης το φλουρί και καθώς έφευγε ο τελευταίος πια δίσκος για να κεραστούν όσοι είχανε πλέον απομείνει, φώναξε την κοπέλα κοντά του, έβγαλε ένα πιτάκι από το δίσκο και έβαλε στη θέση του το τυχερό. Τα ψιλοανακάτεψε κιόλας να μην είναι πάνω πάνω και της έδωσε την άδεια να φύγει, ενώ αυτός την παρακολουθούσε με το μάτι για να δει σε ποιον θα λάχει. Όταν περισσέψανε τρία πιτάκια στον δίσκο, ο Θανάσης ήξερε ότι ένα από αυτά είναι το τυχερό αλλά είχε χάσει το ακριβές στίγμα του με τόσα χέρια που είχανε πέσει απάνω. Από τα τρία τελευταία λοιπόν, πήρε δύο ένας κύριος για να δώσει και στην κυρία του, πήρε και ο κυρ Μαρκέλλος το τελευταίο και το 'χωσε αμέσως στην τσέπη για να το βουτήξει στο γάλα του αύριο!
Όλοι ψάχνανε το φλουρί μα κανείς δεν το 'βρισκε!
Αφού στο τέλος υπέθεσαν πως είχε ξεχάσει η φουρνάρισσα να βάλει φλουρί στα πιτάκια. Ο Θανάσης όμως φώναξε με τρόπο την κόρη του κυρ Μάρκελλου και την ενημέρωσε πως ο πατέρας της έχει ένα πιτάκι στην τσέπη του και πρέπει να το ψάξουνε!
Έτσι βρέθηκε το φλουρί φέτος στο χωριό!
Του χρόνου, συμβουλέψαμε τον Πρόεδρο, να τυλίξει το τυχερό πιτάκι με κόκκινη κορδέλα ή να του βάλει λαμπάκια κόκκινα να αναβοσβήνουνε για να μην παραπέσει πάλι σε καμιά τσέπη!