χαθήκαμε αλλά πάλι εδώ είμαστε

Πήγα δυο μέρες σ' ένα χωριό κι έκανα αποτοξίνωση από όλα, μαζί κι από το μπλογκ και χαθήκαμε. Αν το καλοσκεφτώ βέβαια, τοξίνωση έκανα αφού ενέδωσα δίχως να δυσκολευτώ καθόλου στα τόσα κατσικάκια κοκκινιστά και ψητά που παρέλασαν από μπροστά μου. Τέλος πάντων, με ή χωρίς τοξίνες, το ζήτημα είναι ότι χαθήκαμε και γυρίζοντας βρήκα διάφορα μέηλ αναζήτησης. Ευχαριστώ ρε παιδιά! Κι εγώ νόμιζα τόσον καιρό ότι μιλάω στον τοίχο!
Το πιο καλό μέηλ το έστειλε όμως η ΥΔΡΟΧΟΟΣ και του αξίζει η δημοσίευση:
ΑΚΟΥ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΕΦΤΕΔΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕΣ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΠΟΙΑ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΨΑΞΕ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΣΤΟ FACEBOOK ΑΠ' ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΤΟΠΙΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ.ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΑΥΜΑΣΩ.. ΤΟ ΟΤΙ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ; ΤΟ ΟΤΙ ΜΕ ΒΡΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ ΤΗ ΜΑΝΑ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ Ή ΟΤΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΡΕΜΜΥΔΙΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΕΦΤΕΔΕΣ ΤΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΜΟΥ;